Je leven kun je beschouwen als het spelen in een toneelstuk. In het theater zijn vier rollen (partijen) te benoemen:
- de recensent
- de toeschouwer
- de acteur (de speler)
- de regisseur (de coach)
De recensent maakt geen deel uit van het spel; hij bevindt zich buiten het spel. In zijn aandacht is hij uitsluitend gericht op anderen. Daar is hij druk mee bezig; hij praat, hij kijkt en hij analyseert, waardoor hij altijd bezig is met het verleden. Dat heeft tot gevolg dat de recensent geen enkele invloed heeft op het spel. Echter voelt hij zich wel veilig; hij heeft altijd een mening en ervaart dat alsof hij gelijk heeft. Hij neemt geen beslissingen en toch staat hij in het middelpunt van de belangstelling op dat moment.
De toeschouwer bevindt zich überhaupt nooit op het podium. Hij staat er buiten. Net als e recensent is zijn aandacht gericht op anderen. Hij kijkt toe en wacht af wat er gaat gebeuren. Hij doet niets, want hij zit alleen maar. En dat is makkelijk want zo laat hij anderen beschikken over wat er gebeurt. De toeschouwer bevindt zich op een veilige plaats. Daarentegen ervaart hij wel de teleurstelling als het verloop van het stuk anders is dan hij zich voorgesteld had.
De acteur (de speler) gebruikt het hele podium. Hij maakt volledig deel uit van het spel dat gespeeld wordt. De acteur is vol in actie en is betrokken bij wat er gebeurt. Hij neemt risico’s, geeft zich bloot en leeft in het moment.
De regisseur (de coach) tenslotte staat net buiten het podium maar is wel betrokken bij de acteurs in het stuk. Hij heeft tot taak zijn spelers uit te dagen, te motiveren en te begeleiden in hun ontwikkeling. De regisseur heeft zijn blik gericht op de volgende stap die zijn acteurs zetten. Dat maakt dat hij een invloedrijke positie heeft en tegelijkertijd ook moet afwachten wat er gaat gebeuren.
Als je naar deze vier rollen kijkt, vraag jij je dan wel eens af welke rol jij tot nu toe hebt gespeeld? Past deze rol je nog?
INDIVISIBLE 